پردههایی که با استفاده از پارچههای نازک دوخته میشوند، از نظر نوردهی، حفظ حریم خصوصی، جلوگیری از هدر رفتن انرژی و البته زیبایی ویژگیهای خاص خود را به محیط میدهند. از طرفی، پردههای ضخیمتر نیز خصوصیات خود را داشته و در مواردی میتوانند کاملاً برعکس باشند.
سوالی که پیش میآید این استه که «نازکترین پارچهها مانند حریر پردههای بهتری خواهند بود یا ضخیم ترین پارچهها؟». پاسخ به این سوال کاملاً به سلیقه، نیاز و موارد استفاده از پردهها بستگی دارد. از طرفی، مقایسه و انتخاب بین نازک ترین و ضخیم ترین پارچهها کاملاً به محل استفاده از پرده بستگی داشته و نمیتوان در حکم کلی یک دسته از آنها را بهترین دانست. برای مثال، استفاده از ضخیم ترین پردهها در مناطق سردسیری معقولتر به نظر رسیده و نصب پردههای نازک در اتاقهایی که نور بیشتری طلب میکنند نتایج بهتری خواهد داشت.
در هر حال، میتوان پردههای رایج را از نظر ضخامت ـ از نازک ترین به ضخیم ترین پارچه ـ به ترتیب زیر فهرست کرد:
- پارچههای توری، مانند دانتل، گیپور
- پارچه حریر
- پارچههای مخصوص پرده آستری، مانند فلامت یا آکریلیک
- پارچه ساتن
- پارچه گونی بافت
- پارچه هازان یا همان کتان
- پارچه مخمل
علاوه بر این، پردهها که با استفاده از پارچههای رایج دوخته میشوند، پردههای مدرن را نیز میتوان به ترتیب زیر مرتب کرد (از نازک ترین به ضخیم ترین):
- پرده شید
- پرده زبرا
- پرده دو مکانیزم یا دوبل
- پرده بلک اوت (پرده ضد نور)
این پردههای جدید همگی از پارچههای مخصوص خود تولید میشوند. این پارچهها معمولاً اسکلتی از پی وی سی داشته که روی آنها با الیاف مصنوعی دیگر پوشانده میشود. لذا هر یک از پارچههای مدرن میتواند دارای درجات مختلفی از ضخامت باشد. لذا ممکن است انواعی از پرده شید وجود داشته باشد که برای جذب بیشتر نور از پارچههای دیگر ضخیم تر بافته شده باشد، مانند پرده شید بلک اوت.
نظرات
ارسال یک نظر